چند شب پیش فینال لیگ قهرمانان اروپا برگزار شد، احتمالاً شما این بازی رو دیدید و حق میدید بازی خیلی قشنگی نبود اما جالب بود، هم اولش هم آخرش و جشن کوتاه و مختصرش که به گفته گزارشگر بازی به دلیل صرفه جویی و بحران مالی جهانی بودو اما جالبیتی (جالب بودنی) که من میخواستم بهش اشاره کنم نه اول بازی بود و نه آخرش!

نکته جالب بین دو نیمه بود که شبکه یک رو می دیدم، برنامه زنده جریان داشت پخش میشد و مهمانش هم یکی از روحانیون محترم و معروف بود که من شخصاً ایشون رو به صراحت لهجه شون میشناسم. ایشون اون شب یک جمله ای گفتند که من رو خیلی تحت تاثیر قرار داد، جمله ای که کاملاً به فوتبال ربط داشت! همون تاکتیک معروف تیم های تهاجمی جهان : بهترین دفاع حمله است! و ربط دادن این تاکتیک به تبلیغات و فضای انتخاباتی و سیاسی موجود جامعه ما در این روزها حرکت قشنگی بود که مهمان برنامه جریان انجام داد.

صحبت های ایشون انقدر من رو به فکر فرو برد که چند دقیقه‌ای از نیمه دوم بازی رو از دست دادم اما هیچ حسرتی نخوردم، چراکه این صحبت‌ها چیزی نیستند که این روزها به این راحتی بشه شنید. رسانه‌هایی که این چند روز مانده به انتخابات پر شدند از حملات این وری به اون وری و اون وری به این وری که خدای نکرده عقب نمونن! و جالب اینه که هر دو طرف هم حملات خودشون رو در جهت دفاع از خود می دونن!

حملاتی که گاهی اوقات همراه با واکاوی اسناد تاریخی و بیرون کشیدن سابقه همدیگه شده!

حملاتی که انقدر دامنه دار شدند که کم کم پای افرادی رو به میون کشیدند که الان در بین ما نیستند و این خیلی بده!

حرفهایی که الان درباره گذشته دور و نزدیک مطرح و به قول خودشون تبلیغات محسوب میشه واقعاً صحبت‌های جالبی نیستند. من واقعاً تمام سعی خودم رو میکنم که از واژه ت خ ر ی ب استفاده نکنم چون واقعاً این کلمه این روزها و شاید سالها! معنی واقعی خودش رو از دست داده. کلمه‌ای که دهخدا حالا دیگه باید معنای جدیدی براش پیدا کنه. معنایی که هم این وری ها رو راضی کنه و هم اون وری ها رو! این روزها اگر حرفی درباره اون وری‌ها گفته بشه میشه نقد و اگه درباره این وری‌ها گفته بشه میشه همون ت ...! اگر کسی گذشته بدنام دیگری رو مطرح کنه و شاید گذشته رو بدنام کنه! میشه نقد ولی اگر کسی از این ور همین ها رو بگه میشه ت ...! (شاید فکر کنین اشتباه کردم و جابجا نوشتم اما انصافاً قصدم از این وری و اون وری مصداق بیرونی اش نیست و الان هر دو طرف به یک اندازه تقصیر دارند!)

روزهای خوبی نیست. روزهایی که متأسفانه محدود به این دوره و دوره‌های قبل و احتمالاً بعد هم نمیشه! این مربوط به خود ماست، خود ما ایرانی ها که متأسفانه و متأسفانه هنوز اسیر این قانون نانوشته هستیم که:

پیشرفت خوب است اگر برای من باشد    و        نقد خوب است اگر بر من نباشد!